Αγαπητοί φίλοι
Διάθεση προσφοράς και όχι διακρίσεων διέπει την απόφαση μου για την συγγραφή αυτού του δοκιμίου. Δεν αρκεί όμως η δική μου διάθεση εάν δεν υπάρχει η δική σας έμπρακτη συμπαράσταση για να ηχήσουν αρμονικά οι καμπάνες της αδελφοποίησης.
Σύνθημα μου η << ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ>>. Διότι αυτή πιστεύω κρίνοντας εξ ιδίων ότι θα φέρει σε όλους μας την αδελφοσύνη.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ
Επειδή!! Με το μυαλό μας κτίζουμε τις ωραιότερες πολιτείες στις υψηλότερες κορυφές της Πνευματικότητας. Καλλιεργούμε τα ομορφότερα άνθη στις καταπράσινες πλαγιές που φωτίζονται από το ήρεμο χάδι του Φωτός!!. Ας αφήσουμε το μυαλό μας να δει πίσω από τις κουρτίνες, τις κουρτίνες οι οποίες στην ψυχολογία ονομάζονται τοξικά συναισθήματα, τις κουρτίνες που κρύβουν το Φως!! Το Φως της μοναδικής πραγματικότητας, της Αλήθειας! ! !
Ας προσπαθήσουμε να αποβάλουμε τα τοξικά συναισθήματα που καταστρέφουν την κατά τα άλλα πανέμορφη καθημερινότητα μας.
Ποια είναι τα τοξικά συναισθήματα;
Ο θυμός είναι ίσως το νούμερο ένα τοξικό συναίσθημα που βασανίζει τους ανθρώπους. Ο θυμός μπορεί να στρέφεται εξωτερικά προς ανθρώπους ή καταστάσεις, και το θυμωμένο άτομο να επιρρίπτει άλλους για τις δυσκολίες του ή να τους προσάπτει ευθύνες για την τωρινή του κατάσταση.
Ακόμη, ο θυμός πιθανόν να στρέφεται εσωτερικά, σαν αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας ή ανικανότητας του ατόμου να ανταπεξέλθει στις καταστάσεις της ζωής. Ο χρόνιος θυμός είναι και ο πιο ύπουλος, γιατί δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη κατάσταση που τον έχει πυροδοτήσει, αλλά πρόκειται για συσσωρευμένο αρνητισμό.
Με άλλα λόγια, ο φυσιολογικός θυμός δημιουργείται ως συνέπεια κάποιου αρνητικού που συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου, ο οποίος αντιδρά με θυμό. Όταν υπάρχει μια τέτοια ένα-προς-ένα αναλογία είναι πιο εύκολο να διαχειριστεί κανείς αυτό το συναίσθημα, γιατί ξέρει τι το προκάλεσε και έχει μια εξήγηση για την κακή του διάθεση. Όταν όμως ο θυμός είναι διάχυτος, γενικός και αόριστος και χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο, συνήθως είναι βαθιά ριζωμένος σε γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος και γι' αυτό ξεριζώνεται και δυσκολότερα.
Ράντυαρντ Κίπλινγκ<< Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος>>
Η αίσθηση ή φόβος απώλειας ελέγχου είναι ένα άλλο τοξικό συναίσθημα. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του, ότι άγεται και φέρεται από διάφορες καταστάσεις χωρίς να έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ροή των γεγονότων. Έτσι, το άτομο καθηλώνεται από το φόβο ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει μια κατάσταση, και λυγίζει κάτω από το βάρος του τοξικού αυτού συναισθήματος.
Πράγματι, βέβαια, υπάρχουν γεγονότα τα οποία δεν μπορούμε να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε (θάνατος, ασθένεια, ατυχείς συγκυρίες), όμως μπορούμε να ελέγχουμε τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουμε πρακτικά και συναισθηματικά.
Τοξικό συναίσθημα είναι και η αίσθηση του ατόμου ότι το χειραγωγούν άλλοι και δεν του επιτρέπουν να έχει την ευθύνη της δικής του ζωής. Όταν κάποιος αισθάνεται ότι δεν έχει πρωτοβουλία, δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις σχετικά με τις επιθυμίες του και δεν χαράσσει ο ίδιος το μονοπάτι της ζωής του, κατακλύζεται από τοξικά συναισθήματα τα οποία τον μπλοκάρουν ακόμα χειρότερα.
Η αυτολύπηση συγκαταλέγεται επίσης στα τοξικά συναισθήματα, διότι είναι μια περιοριστική στάση ζωής που επιδεινώνει την αρνητική διάθεση του ατόμου, ενώ παράλληλα το εμποδίζει να δει τον εαυτό του από μια πιο θετική σκοπιά και να θέσει σε λειτουργία τα θετικά του στοιχεία.
Ο άνθρωπος που λυπάται τον εαυτό του βλέπει μόνο τα ελαττώματά του και δεν μπορεί να αποτιμήσει τα προτερήματά του. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει μια διαστρεβλωμένη εικόνα του εαυτού του και το τοξικό συναίσθημα ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αλλάξει την ψυχική του κατάσταση και τη ζωή του.
Η ζήλια γι' αυτούς που έχουν όσα το άτομο δε διαθέτει ή η ζήλια γι' αυτά που θα ήθελε κανείς να έχει και δεν έχει είναι ένα ακόμα τοξικό συναίσθημα. Πολλές φορές ο άνθρωπος που ζηλεύει το κάνει από κεκτημένη ταχύτητα, δηλαδή με ασυνείδητο τρόπο, συγκρίνοντας τον εαυτό του με άλλους -και πάντα βγάζοντας τον εαυτό του ζημιωμένο. Οι άνθρωποι που αισθάνονται ζήλια σπάνια εκτιμούν τον εαυτό τους και αυτά που έχουν και διέπονται από την αίσθηση του ανικανοποίητου. Ξεκινάνε το κυνήγι του «καλύτερου» -οτιδήποτε και αν είναι αυτό- που έχουν ή είναι οι άλλοι, χωρίς αποτίμηση των δικών τους θετικών. Το αποτέλεσμα είναι ότι δηλητηριάζουν τη ζωή τους, αφού είναι καθηλωμένοι στη ζήλια και σπάνια προχωρούν να κατακτήσουν αυτό που επιθυμούν.
Από πού προέρχονται τα τοξικά συναισθήματα.
Αν προσέξει κανείς το καθένα από τα παραπάνω τοξικά συναισθήματα, που αποτελούν μάστιγες της ψυχολογικής ζωής, θα διαπιστώσει ότι όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή: προέρχονται από τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου!
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, όλα τα παραπάνω τοξικά συναισθήματα είναι προϊόν σκέψης και δεν αποτελούν μια αυθόρμητη αντίδραση του οργανισμού (π.χ. φόβος μπροστά σε ένα φίδι) ή μια φυσική ανάγκη (π.χ. πείνα ή δίψα). Η σκέψη του ανθρώπου μπορεί να γίνει σύμμαχος ή, εχθρός του.
Τι είναι οι σκέψεις μας?
Μικρά βοτσαλάκια που πέφτουν αργά - αργά στα λιμνάζοντα ύδατα της καθημερινότητας. Δημιουργούν μικρές δίνες που ταρακουνούν τη στασιμότητα, η οποία σκεπάζει την επιφάνεια των ανθρωπίνων οντοτήτων μας.
Μυριάδες από τις σκέψεις μας πηγάζουν μέσα από τις συνεχείς καταδύσεις που κάνουμε στον αχανή και ανεξερεύνητο εσωτερικό κόσμο μας.
Αν οι σκέψεις μας αυτές διαθέτουν χρώμα, ποιότητα και αντανακλούν τις ύψιστες προσδοκίες μας τότε εμπλουτίζουν τις εμπειρίες μας και προσφέρουμε καλλίτερη γραφή, όταν δημιουργούμε θετικές σκέψεις, γιατί αυτό που καλλιεργούμε στο μυαλό μας αφήνει ανεξίτηλα ίχνη.
Δίνοντας θετικές σκέψεις εισπράττουμε και θετικά αποτελέσματα και τότε οι σκέψεις μας ταξιδεύουν μέσα από τα πελάγη του Σύμπαντος και χρωματίζονται από το Αιώνιο Φως, το φως της αγάπης, το οποίο ενώνει και συντονίζει όλη την πλάση.
Δεν δυνάμεθα όμως να αντικρίσουμε Αυτό διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί δεν αντέχουν εις την λάμψη του. Δυνάμεθα όμως να αντικρίσουμε τις ακτίνες Αυτού, κατερχόμενοι εις το βάθος της συνειδήσεως.
Στην περίπτωση των τοξικών συναισθημάτων, το άτομο διαπράττει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω λάθη στον τομέα της σκέψης, η οποία τα δημιουργεί:
- Συγκρίνει τον εαυτό του με άλλους, όπου θεωρεί ότι ο άλλος πάντα υπερτερεί
- Επιμένει στο παρελθόν (καλό ή κακό) και δεν επεξεργάζεται το παρόν
- Εμμένει σε λάθη της πατρικής του οικογένειας, τα αναπαραγάγει θεωρώντας τα τροχοπέδη στην προσωπική του εξέλιξη (χωρίς να κάνει κάτι για να ξεφύγει από αυτά)
- Υιοθετεί διπολική σκέψη στυλ άσπρου-μαύρου και αδυνατεί να κατανοήσει τις ενδιάμεσες αποχρώσεις που υφίστανται
- Δεν αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες που έχει ο ίδιος προκειμένου να αναστρέψει μια κατάσταση και να βοηθήσει τον εαυτό του
- Καθηλώνεται σε αρνητικά στοιχεία και δεν μπορεί να κινητοποιήσει τις εσωτερικές θετικές του δυνάμεις.
Η λύση.
Όταν κάποιος βιώνει τοξικά συναισθήματα στη ζωή του και αισθάνεται μπλοκαρισμένος, καλό είναι να κάνει στον εαυτό του ένα μεγάλο δώρο: να τον απαλλάξει από αυτά και να τα αντικαταστήσει με θετικά συναισθήματα. Βέβαια, κάτι τέτοιο ακούγεται εύκολο στα λόγια, ενώ το πέρασμα στην πράξη είναι πιο δύσκολο.
Όταν το άτομο αποφασίσει να δουλέψει πάνω στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα και αλλάξει τη δομή της σκέψης του, τότε εύκολα μπορεί να απαλλαγεί από τα τοξικά συναισθήματα και να προχωρήσει στη ζωή του και τις σχέσεις του.
Ταξιδεύοντας μέσα από πνευματικούς δρόμους, προχωράμε πίσω από την ψεύτικη, πλαστή ζωή που έχουμε οδηγηθεί να βιώνουμε έπ' άπειρον, μέχρι να βρούμε τον αληθινό δρόμο.
Σίγουρα ο συγκεκριμένος δρόμος δεν είναι εύκολος, θα έλεγα δύσκολος, αλλά όχι μάταιος. Η κάθε ημέρα κάνει την διαφορά όταν είναι γεμάτη από δημιουργικότητα και ιδέες.
Δημιουργώντας, αφήνουμε το σημάδι της ευτυχίας και της επιτυχίας στο πέρασμα μας.
Όταν μπορούμε να καλλιεργούμε προσδοκίες και όνειρα. Και όταν οι προσδοκίες μας, οι επιθυμίες μας, οι ανάγκες μας, τα όνειρα μας περνούν μέσα από το χωνευτήρι της Συνειδητότητας, τότε και μόνο τότε προσφέρουν αποτελέσματα ανάλογα στο περιεχόμενο των σκέψεων μας.
Η Απελευθέρωση.
Η Απελευθέρωση γεννιέται μέσα από την εσωτερική αναζήτηση και αναδύεται μέσα από την διαφοροποίηση της καθημερινότητας, την διάλυση της μονοτονίας και της πεζότητας όταν.
Ξεγλιστρούμε από τις δαγκάνες της ματαιοδοξίας και περπατάμε στον δρόμο που χαράζει η ψυχή μας.
Πλάθουμε την δικιά μας «ιστορία», μέσα από προσωπικούς αγώνες, με τους δικούς μας αξιοπρεπείς όρους και κανόνες.
Δίνουμε μάχη με τον κακό εαυτό μας και αφήνουμε ελεύθερο χώρο στην ψυχή μας να αναπνεύσει. πέρα από τις πυκνές κουρτίνες που καλύπτουν την όμορφη αθέατη πλευρά της ζωής, εκεί που υπάρχουν νέοι ορίζοντες και ανεξάντλητες πηγές γνώσης, πέρα και από τα σύνορα της φαντασίας μας,
Κολυμπώντας στα ήρεμα νερά της γαλάζιας λίμνης των γνώσεων δοκιμάζουμε την αλήθεια και την ποιότητα που εκλείπουν από την ζωή μας, ας αφήσουμε λοιπόν το μυαλό μας να δει πίσω από τις κουρτίνες που κρύβουν το Φως.
Το Φως της μοναδικής Πραγματικότητας, της Αλήθειας!
Δεν μισώ κανένα αλλά δεν συμπράττω και μ’ όλους. Κ. Γκαρμπούνης
Υ.Γ Από MAX GUNTHER
<<όταν αρχίζει να βουλιάζει το πλοίο δεν προσεύχεσαι πηδάς έξω από αυτό>>
<< περισσότερο από το μισό της ζωής μας πάει ανάποδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα διότι μια άσχημη στιγμή είναι σίγουρο ότι θα αναπληρωθεί από μία όμορφη>>
<<Αισιοδοξία σημαίνει να περιμένεις το καλύτερο αλλά σιγουριά σημαίνει πως ξέρεις να χειριστείς το χειρότερα.>>
